Reprezentant Polski w narciarstwie wysokogórskim i zawodnik Salomon Trail Team, 22-letni Andrzej Bargiel z Zakopanego, ustanowił nowy rekord trasy biegu na najwyższy szczyt Kaukazu!
Międzynarodowe zawody organizowane od 1989 roku zyskały w Rosji miano kultowych dzięki potężnemu przewyższeniu 3242 metrów na 12,2 km dystansie Extreme (start na wysokości 2400 m, meta na szczycie Elbrusa 5642 m n.p.m.) oraz nieprzewidywalnym warunkom pogodowym. Na przestrzeni lat przewinęli się przez nie najlepsi wspinacze i biegacze Europy wschodniej i Azji, a dotychczasowy rekord trasy należał do zdobywcy Korony Himalajów Denisa Urubko (3h 55 min).
Elbrus Race (fot. Monika Strojny)
W tym roku po raz pierwszy w tak licznej grupie stawili się Polacy: 13 osobowa reprezentacja Polskiego Związku Alpinizmu zebrana przez Artura Hajzera w ramach programu Polski Himalaizm Zimowy 2010-2015.
Przed biegiem zawodnicy spędzili tydzień aklimatyzując się i w ramach przyzwyczajania organizmu do funkcjonowania na wysokościach, każdy pokonał łącznie około 10.000 metrów przewyższenia. Gdy wreszcie przyszedł dzień startu opóźniony z powodu fatalnych warunków pogodowych (burza śnieżna, wiatr w kopule szczytowej przekraczający 100 km/h) było jasne, że trenujący w okolicy rosyjscy i kazachscy faworyci łatwo nie oddadzą swoich pozycji.
Polacy okazali się jednak bezkonkurencyjni – Andrzej Bargiel (Salomon Trail Team) prawie o godzinę wyprzedził drugiego zawodnika i z czasem 3h 23 minut ustanowił nowy rekord trasy Extreme! Wśród pań na długiej trasie tryumfowała Ola Dzik (KS Kandahar), a w czasie 5 godzin zmieścili się Piotr Karolczak (KW Poznań) i Kacper Tekieli (KW Zakopane). Na trasie Classic (7,6 km z 1842 metrów przewyższenia) jako druga wśród kobiet pojawiła się Justyna Żyszkowska (TKN Tatra Team), a piąty wśród mężczyzn był Krzysztof Gajdziński (KW Kraków).
Elbrus Race (fot. Monika Strojny)
Andrzej Bargiel o swoich przygotowaniach do biegu mówił tak:
"Elbrus Race" to specyficzne zawody, bardzo ciężkie i wyczerpujące. To tylko 12 km, ale aż 3200 m przewyższenia, czyli bardzo stromo. Meta na ponad 5600 m to dodatkowa trudność ze względu na coraz mniejszą ilość tlenu.
Żeby "przyzwyczaić" mój organizm do takich warunków ostatnie dwa tygodnie spędziłem na Kasprowym Wierchu. Co prawda to tylko 2000 m, ale wbrew pozorom dużo dało. To była moja baza wypadowa na treningi, których głównym celem było zwiększanie wytrzymałości siłowej: bieganie m.in. długich, około 6-10 min. interwałów – podbiegów po bardzo stromym terenie z 10 kg plecakiem. Co trzeci dzień ćwiczyłem też na siłowni, a resztę przygotowań stanowiło wzmocnienie ogólnej wytrzymałości. W jej ramach wybiegałem na przykład trzy razy pod rząd na szczyt Kasprowego Wierchu.
Pełna galeria zdjęć z zawodów na stronie SpeleoTeam.
Monika Strojny (SpeleoTeam)
KOMENTARZE