W lipcu 2012 doświadczona ekipa podróżników w składzie: Grzegorz Fojucik, Tadeusz Olszewski i Andrzej Szymański, wyrusza na Plateau Putorana, aby empirycznie zbadać niezwykłość tego miejsca.
Putorana
Najlepszy termin na odwiedzenie Gór Putorana przypada na okno pogodowe między czerwcem a sierpniem, podczas krótkiego i stosunkowo ciepłego lata. Arizzon Wolverine Expedition 2012 wyrusza właśnie w tym okresie. Wyprawa rozpocznie się w drugiej połowie lipca, czyli w najcieplejszym miesiącu ze średnią temperaturą 14,2ºC, natomiast zakończy się pod koniec sierpnia, kiedy to nastają pierwsze przymrozki i rozpoczyna się zima. A jest ona tu naprawdę sroga – rzeki zamarzają aż po samo dno, a wodospady tworzą przepiękne lodowe ściany.
Gdzie szukać Plateau Putorana?
Plateau Putorana czyli Płaskowyż Putorana położony jest na północnozachodnim skraju Wyżyny Środkowosyberyjskiej, już poza kołem polarnym. 150 tys. km² powierzchni otaczają syberyjskie bagna, po zachodniej stronie granicę wyznacza rzeka Jenisej, po południowej natomiast rzeka Niżna Tunguska. Na terenie płaskowyżu znajduje się ścisły rezerwat przyrody, który wraz ze strefą ochronną zajmuje ponad 35 tys. km². W koło tylko jeziora, bagna, rzeki, kaniony, wąwozy i wodospady, których zagęszczenie jest największe na kuli ziemskiej.
Położenie geograficzne i wynikający z tego surowy klimat, determinują rozwój flory i fauny. Roślinność jest dość uboga – w wysokich partiach górskich rozpościera się pustynia arktyczna, niżej dominuje tundra, a tereny najniższych partii porasta tajga. Świat zwierząt jest bardziej różnorodny. W rezerwacie żyją 34 gatunki ssaków, w tym endemiczny baran śnieżny oraz nasz ulubiony rosomak (wolverine). Spośród 140 gatunków ptaków, wiele zakłada tu swoje gniazda lęgowe (np. rzadki bielik czy sokół drzemlik), a rzeki pełne są zimnolubnych ryb (jednym z wyjątkowych mieszkańców rzecznych jest tajmień – łososiowaty olbrzym znajdujący się pod ścisłą ochroną).
Oprócz garści informacji topograficznych i botanicznych, o Płaskowyżu wiadomo niewiele. Nawet wysokość najwyższego szczytu o nazwie Kamień nie została dokładnie ustalona – według europejskich źródeł jest to 1701 m n.p.m, według rosyjskich jedynie 1592 m n.p.m. Znaki zapytania mnoży również fakt, że w największym mieście w regionie, Norylsku, niemile widziani się turyści. Ze względu na złoża niklu, miedzi, platyny i metali ziem rzadkich miasto zostało zamknięte dla ludzi z zewnątrz, a do niedawna zamknięte było również dla Rosjan z innych części kraju.
Dlaczego właśnie tam nas ciągnie?
Obszar ten do dziś pozostaje białą plamą na mapie globu. Pierwsze poważne opracowania kartograficzne tych terenów powstały dopiero w dobie fotografii satelitarnej, ponieważ swobodnego dostępu do płaskowyżu od lat broni Rosja. W 2010 roku wpisano Plateau Putorana na listę światowego dziedzictwa UNESCO, co jeszcze bardziej ograniczyło możliwości wejścia w ten region.
Jako miejsce nie do końca odkryte, płaskowyż rozpala umysły ambitnych podróżników. Niewielu udało się tam dotrzeć i według naszych informacji, żadna polska wyprawa nie dotarła jeszcze na obszar ścisłego rezerwatu. Kilka wcześniejszych prób „rozbiło się” o uzyskanie niezbędnych pozwoleń. Nasza ekipa jest już o dużo dalej – mamy wszystkie zgody na eksplorację płaskowyżu (m.in. zgodę wejścia do ścisłego rezerwatu od Dyrekcji Putoranskiego Rezerwatu oraz zgodę dla obcokrajowców na przebywanie w regionie Norylskim).
Celem wyprawy jest eksploracja regionów Płaskowyżu, do których nie zapuszczały się dotychczas żadne ekspedycje oraz wykonanie dokumentacji fotograficzno-filmowej z przebytej trasy. Szczegółowy plan wyprawy będziemy konsultować wspólnie z dyrekcją Putorańskiego Rezerwatu. Start 19.07.2012 r.
KOMENTARZE